It appears you don't have support to open PDFs in this web browser. To view this file, Open with your PDF reader
Abstract
Wprowadzenie i cel pracy:
Za jedną z przyczyn wystąpienia porodu przedwczesnego uważa się zakażenie wewnątrzmaciczne. Metaloproteinazy oraz ich inhibitory pełnią istotną rolę w czasie ciąży, porodu i połogu. Umożliwiają migrację komórek odpowiedzi zapalnej do uszkodzonych tkanek, uwalniają cytokiny i ich receptory z błon komórkowych. Celem pracy była ocena zależności pomiędzy aktywnością: metaloproteinaz MMP-2 i MMP-9, ich inhibitorów TIMP-1 i TIMP-2 (u pacjentek z porodem przedwcześnie zagrażającym) oraz skutecznością tokolizy nifedypiną.
Materiał i metody:
Badaniem objęto 21 kobiet z porodem przedwczesnym oraz 35 zdrowych ciężarnych poniżej 37. tygodnia trwania ciąży. Pacjentki podzielono na trzy grupy: pierwszą grupę stanowiły pacjentki z porodem przedwczesnym z nieskuteczną tokolizą, grupę drugą kobiety z objawami porodu przedwczesnego, u których powiodła się tokoliza, grupę trzecią zdrowe ciężarne. Poziom MMP-2, MMP-9 oraz TIMP1 i TIMP2 w surowicy oceniano przy pomocy testu immunoenzymatycznego ELISA.
Wyniki:
Średnie stężenie MMP-2 w surowicy badanych chorych nie różniło się istotnie w porównaniu z grupą kontrolną. U kobiet z porodem przedwczesnym poziom MMP-9 był wyższy w porównaniu do zdrowych ciężarnych. Stężenie TIMP-1 i TIMP-2 w surowicach ciężarnych z porodem przedwczesnym było wyższe w porównaniu z wynikami uzyskanymi w grupie kontrolnej. Stwierdzono, że u kobiet z porodem przedwczesnym z nieskuteczną tokolizą, poziom TIMP-1 był wyższy, natomiast poziom TIMP-2 był istotnie niższy w porównaniu do ciężarnych z objawami porodu przedwczesnego, u których powiodła się tokoliza.
Wnioski:
Nieskuteczna tokoliza u kobiet z porodem przedwczesnym może wynikać z zaawansowania procesu zapalnego w momencie rozpoczęcia terapii. Pobudzenie aktywności proteolitycznej składowych układu żelatynazy/inhibitory może świadczyć o aktywnym procesie prowadzącym do skracania i rozwierania się szyjki macicy w przypadku porodu przedwczesnego, a nasilenie aktywności czynników hamujących stanowi mechanizm obronny.