Denizli 112’de çalışan sağlık personelinin afete hazırlık durumlarının değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Denizli 112’de çalışan sağlık personelinin afete hazırlık durumlarını, bazı ilişkili etmenlerle ortaya koymaktır. Gereç ve yöntem: Kesitsel nitelikte analitik bir araştırmadır. Araştırmanın evreni Denizli 112’de 410 kişilik sağlık personelinden oluşmaktadır. Evrenin %87’sine (358) ulaşılmıştır. Bağımlı değişken olan genel afete hazırlık ölçeği ile afete hazırlık düzeyleri 45 sorudan oluşan anket ile değerlendirilmiştir. SPSS 11.0 ile yapılan analizlerde kikare testi, korelasyon analizi, lineer regresyon analizi kullanılmıştır. Doktorlar ve afet broşürlerini okuyanlar daha yüksek afet hazırlığı seviyelerine sahipti. Bulgular: Denizli 112’de sağlık çalışanlarına uygulanan anketi yanıtlayanların sayısı 358 kişidir. Sağlık personellerinin yaş ortalaması 32,30±8,14; ortancası 30,00, minimum 20, maksimum 61’dir. Genel afete hazırlık ölçeği toplam puanı etkileyen etmenleri incelediğimizde; mesleği doktor olanların (p=0,032), afet konulu herhangi bir kitap veya broşür okuyanların (p=0,001), mezun UMKE temel eğitimini alanların (p=0,015) afetlere hazır olma durumları daha yüksek saptanmıştır. Çalışmamızda genel afet hazırlık düzeyine etki eden etmenleri incelediğimiz regresyon analizinde (R²=0,04) değeri %4 olarak saptanmıştır. Sonuç: Çalışmaya katılan Denizli 112’de sağlık çalışanlarının afete hazırlık durumları değerlendirilmiş, afet hazırlık düzeyleri orta düzeyin üzerinde bulunmuştur. Afet durumlarında aktif çalışan sağlık personelleri için orta düzeyin üstü yeterli olmayıp arttırılması gerektiği düşünülmektedir.

Alternate abstract:

Purpose: To reveal the disaster preparedness of the health personnel working in 112 with some related factors. Materials and methods: This is a cross-sectional analytical study. The population of the study consists of 410 health personnel in Denizli 112. 87% (358) of the universe has been reached. General disaster preparedness scale, which is the dependent variable, and disaster preparedness levels were evaluated with a questionnaire consisting of 45 questions. In the analyses performed with SPSS 11.0, chi-square test, correlation analysis, linear regression analysis were used. Doctors and those who read disaster leaflets had higher levels of disaster preparedness. Results: The number of respondents to the questionnaire applied to Denizli 112 healthcare workers was 358. 46.6% of the healthcare personnel are male and the average age is 32.30±8.14, the median is 30.00, minimum 20, maximum 61. When we examine the factors affecting the total score of the general disaster preparedness scale; Those who were physicians by profession (p=0.032), read any book or brochure about disaster (p=0.001), graduated from UMKE basic education (p=0.015) were found to have higher levels of disaster preparedness compared to the disaster preparedness scale. In the regression analysis (R²=0.04) in which we examined the factors affecting the level of general disaster preparedness in our study, its value was found to be 4%. Conclusion: The disaster preparedness status of the healthcare workers in Denizli 112 participating in the study was evaluated, the disaster preparedness levels were found to be above the medium level, it is thought that above medium level is not sufficient for healthcare professionals working actively in disaster situations and should be increased.