Ulus-ötesi Firmalar Bağlamında Türk Firmalarının Küreselleşme Yeteneği

Abstract

Günümüzde küresel sistemde ‘laissez faire’ ilkesi korunmakla birlikte, dünya genelinde bir ekonomik korumacılık tartışması da yükselmektedir. Özellikle ticaret üzerinden konu edilen korumacılık; para, emek, endüstrileşme gibi açılardan da ulusal söylem ve pratiklerde yer etmektedir. Böyle bir süreçten ulus-ötesi firmalar da etkilenmektedir. Ancak, ulus-ötesi firmaların ulusal politikalardan bağımsız olarak kendi rasyonel kararlarını aldıkları temel pek değişmemektedir: Bu firmalar; laissez faire ilkesinin korunmasını istemekte, post-Fordist yöntemlerle faaliyet göstermekte, kültür ve politikayı araçsallaştırabilmektedir. Türk firmaları da ulus-ötesi bağlamda ve ulus-ötesi firmalarla iç içe faaliyet göstermektedir. Ne var ki; devlet desteğini bekleme, yenilikçi stratejiler geliştirememe, küreselden çok bölgesel kalma gibi özellikleri nedeniyle, Türk firmaları ulus-ötesileşememektedir.

Alternate abstract:

Although the principle of ‘laissez faire’ is maintained in the global system today, a debate on economic protectionism is also on the rise worldwide. Protectionism is related to especially trade; but also it is involved in national discourses and practices in terms of monetary, labour, industrialization, and so on. Transnational corporations are also influenced from this process. However, they make their rational decisions independently from national policies: These corporations expect that the principle of laissez faire is maintained, they work within post-Fordist organizations, they instrumentalize culture and politics for their interests. Turkish corporations also act in the transnational context and work with transnational corporations. But Turkish corporations cannot transnationalize because of the fact that they expect state support, the fact that they cannot develop innovative strategies, the fact that they act locally rather than globally, and so on.