Melissa officinalis: Antibacterial and Antioxidant Potential, Phenolic Profile and Enzyme Activities

Abstract

Popularly referred to as lemon balm, Melissa officinalis L., has been used as a cure for gastrointestinal disorders, respiratory and cardiovascular diseases, mental and central nervous system problems, various cancers, headache, nervousness, and rheumatism. In this study, the phenolic profile, antioxidant potential, antibacterial activity, and enzyme activity of lemon balm grown in nature in Bolu, Turkey were determined. Furthermore, comparisons were made with plants grown in vitro. Individual phenolic analysis with HPLC-DAD showed that the most prevalent phenol was rosmarinic acid in both extracts and naturally-grown plants had higher amount than in vitro-grown ones. Similarly, naturally-grown plants had considerably greater levels of total phenol-flavonoid, scavenging activity for free radicals (DPPH), and phenol synthesis related enzyme (PAL). As for the enzymatic antioxidant activity (SOD and CAT), naturally-grown plants were found to have higher CAT activity and lower SOD activity. As a remarkable result, although plants grown in vitro showed moderate antibacterial activity, no effect was observed in naturally-grown plants. In general, these results showed that the M. officinalis grown in nature is exposed to more biotic and abiotic stress and increases their phenolic content remarkably and consequently antioxidant capacity.

Alternate abstract:

Halk arasında oğul otu olarak bilinen Melissa officinalis L., mide bağırsak rahatsızlıkları, solunum ve kalp damar hastalıkları, zihinsel ve merkezi sinir sistemi problemleri, çeşitli kanserler, baş ağrısı, sinirlilik ve romatizma için şifa olarak kullanılmaktadır. Bu çalışmada, Bolu, Türkiye’de doğada yetişen oğul otu bitkisinin fenolik profili, antioksidan potansiyeli, antibakteriyel etkisi ve enzim aktivitesi belirlenmiştir. Ayrıca in vitro yetiştirilen bitkilerle de karşılaştırılma yapılmıştır. HPLC-DAD ile yapılan bireysel fenolik analiz her iki özütde en yaygın fenolün rosmarinik asit olduğunu ve doğal olarak yetişen bitkilerde in vitro yetiştirilenlerden daha yüksek miktarda rosmarinik asit bulunduğunu göstermiştir. Benzer şekilde, doğal olarak yetişen bitkilerin önemli ölçüde daha yüksek toplam fenol-flavonoid seviyelerine, serbest radikalleri temizleme aktivitesine (DPPH) ve fenol sentezi ile ilgili enzime (PAL) sahip olduğu görülmüştür. Enzimatik antioksidan aktivitesi olarak (SOD ve CAT), doğal olarak yetişen bitkilerin daha yüksek CAT aktivitesine ve daha düşük SOD aktivitesine sahip olduğu bulunmuştur. Dikkat çekici bir sonuç olarak in vitro yetiştirilen bitkiler orta derecede antibakteriyel aktivite göstermesine rağmen doğal olarak yetişen bitkilerde etki görülmemiştir. Genel olarak bu sonuçlar, doğada yetişen M. officinalis' in daha fazla biyotik ve abiyotik strese maruz kaldığını ve fenolik içeriğini ve dolayısıyla antioksidan kapasitesini önemli ölçüde arttırdığını göstermiştir.