Parapnömonik efüzyonu olan çocuklarda klinik değerlendirme ve hastane yatış süresine etki eden faktörlerin değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Parapnömonik efüzyon, çocuklarda pnömoninin en sık görülen komplikasyonlarından biridir. Bu çalışmada, parapnömonik efüzyonu olan pediatrik hasta kohortumuzu retrospektif olarak analiz ederek mevcut belirsizlikleri ele almayı amaçladık.

Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya, parapnömonik plevral efüzyon nedeniyle hastaneye yatırılan 61 hasta dâhil edildi. Hastaların demografik ve klinik özellikleri, tedavi yaklaşımları, kısa dönem klinik sonuçları ve hastanede kalış süresini etkileyen faktörler değerlendirildi.

Bulgular: Hastaların medyan yaşı 8 yıl (25–75. persentil: 5–14 yıl) olup %54,1’i (n=33) erkekti. Hastaların %55,7’sine (n=34) torasentez, %45,9’una (n=28) tüp torakostomi uygulandı. On hastaya (%16,4) video aracılı torakoskopik cerrahi (VATS) yapıldı. Yaş, cinsiyet ve kültür sonuçları hastanede kalış süresiyle ilişkili bulunmazken; septalı efüzyon varlığı, ampiyem ve VATS gereksinimi uzun süreli hastanede yatış ile ilişkiliydi.

Tartışma: Septalı efüzyonların ve ampiyem ile uyumlu efüzyonların erken tanı ve tedavisi, uzun dönem sekellerin önlenmesi açısından önemlidir. Gecikmiş tedavi, hastanede kalış süresinin uzamasına ve daha fazla invaziv girişim ihtiyacına yol açabilir.

Alternate abstract:

Objective: Parapneumonic effusion is one of the most common complications of pneumonia in children. In this study, we aimed to address uncertainties by retrospectively analyzing our cohort of pediatric patients with parapneumonic effusion.

Material and Methods: The study included 61 patients hospitalized due to parapneumonic pleural effusion. Demographic and clinical characteristics, treatment modalities, short-term clinical outcomes, and factors affecting the length of hospitalization were also evaluated.

Results: The median age of the patients was 8 years (25–75th percentile: 5–14 years), and 54.1% (n=33) were male. Thoracentesis was performed in 55.7% (n=34) of the patients, while tube thoracostomy was performed in 45.9% (n=28). Ten patients (16.4%) underwent video-assisted thoracoscopic surgery (VATS). Age, sex, and culture results were not associated with the length of hospital stay, whereas the presence of septa, empyema, and the need for VATS were found to be associated with prolonged hospitalization.

Conclusion: Early recognition and management of septated effusions and empyema are essential to prevent long-term sequelae. Delayed treatment may lead to prolonged hospitalization and higher rates of invasive interventions.