Content area
Full text
Tycho Walaardt, Geruisloos inwilligen. Argumentatie en speelruimte in de Nederlandse asielprocedure, 1945-1994 (Hilversum: Verloren, 2012) 415 p. ISBN: 978-9087042-943.
Met enige regelmaat leidt het voornemen asielzoekers naar hun herkomstland terug te sturen tot commotie in pers en politiek. Daarbij wordt nogal eens met weemoed naar het verleden verwezen, toen Nederland voor bijvoorbeeld helden die na 1945 het communisme ontvluchtten, een stuk gastvrijer was. Bij deze hardnekkige mythe en ook bij een aantal andere vastgeroeste misverstanden, zet Walaardt in zijn proefschrift vraagtekens. De mythe dat Nederland na de Tweede Wereldoorlog zijn deuren wagenwijd zou hebben opengezet voor bijvoorbeeld Oost-Europeanen die uit stalinistische dictaturen waren ontsnapt, of de mythe over de gastvrijheid voor deserterende Portugezen die in het voor onafhankelijkheid vechtend Angola weigerden te vechten, blijken niet te kloppen. In feite wees de overheid hen als vluchteling af en stond ze verblijf op andere gronden toe, veelal als arbeidsmigrant. In zijn proefschrift heeft Walaardt een indeling gemaakt in verschillende perioden (de hoofdstukken 2 - 6). Een periode eindigt wanneer er een grote groep nieuwe vluchtelingen of asielzoekers in Nederland verscheen. De periodes overlappen een jaar omdat er geen sprake was van zogenaamde 'harde breuken'.
De eerste periode bestrijkt 1945-1956 en draagt als titel: 'Asielzoekers als 'het paard van Troje'.De'grote' groepen die Walaardt hier onderscheidt zijn de Hongaarse vluchtelingen en vluchtelingen uit Oost-Europa. In de...