İranlı Mültecilerin Toplumsal Uyum Süreci ve Sosyal Sermayenin Etkisi: Denizli Kenti Örneği

Abstract

Göç etmeye karar vermiş bireylerin ya da toplumların önceki göçerlerden bilgi alması, irtibata geçmesi, göç süreci ve sonrasında da çeşitli ilişki ağları kurması göçmenlerin yaşayacağı bir takım risklerden kaçınmayı ve maliyetleri azaltmayı sağlar. Her göçmen toplumu gibi İranlı mültecilerin de benzer süreçleri yaşadığı açıktır. İran İslam Cumhuriyeti’nin uygulamış olduğu politikalardan etkilenen halk göç yolunu tercih etmektedir. Türkiye’nin transit ülke olduğu İran göç hareketinde, Türkiye’nin göç politikaları çerçevesinde belirlenen ve transit mültecilerin yerleştirildiği uydu kentlerden biri de Denizli’dir. Fakat Birleşmiş Milletler’in ve diğer ülkelerin değişen göç politikaları nedeniyle İranlı göçmenler üçüncü ülkelere gidememiş ve Denizli’de arafta kalmışlardır. Öte yandan son dönemde yaşanan göçler Türkiye’ye yerleşme niyetiyle de gerçekleşmektedir. Söz konusu kaotik durum Denizli’de toplumsal uyum süreci yaşamayı, uzun yıllar barınmayı ve kent içerisinde bir alt nüfus oluşturmayı beraberinde getirmiştir. Bu çalışma Denizli’de barınarak heterojen içeriklere sahip bir alt nüfus oluşturan İranlı mültecilerin göç öncesi, göç süreci ve göç sonrası toplumsal uyum süreçlerinde sahip oldukları ve işe koştukları sosyal sermayelerinin ve ilişki ağlarının neler olduğunu ortaya koymayı hedefleyen bir çalışmadır. Bu amaçla nitel araştırma yöntemi kullanılmış, yarı-yapılandırılmış görüşme formu aracılığıyla, toplamda kartopu örnekleme yoluyla ulaşılan 14 İranlı ile derinlemesine görüşmeler yapılarak veriler toplanmıştır. Çalışma sonucunda; Denizli’ye uzun yıllar önce göç eden İranlılarla son dönemde göç eden İranlıların sahip olduğu sosyal sermaye ve ilişki ağlarındaki farklılıkların varlığı tespit edilmiş ve bu farkların toplumsal uyum sürecini etkilediği ortaya konulmuştur.

Alternate abstract:

The fact that individuals or societies who have decided to immigrate receive information from previous nomads, contact them, and establish various relations networks during and after the migration process helps to avoid some risks that immigrants will experience and reduce costs. It is clear that like every immigrant community, Iranian refugees also go through similar processes. People affected by the policies implemented by the Islamic Republic of Iran prefer the migration route. Denizli is one of the satellite cities where transit refugees are settled and determined within the framework of Turkey's migration policies in the Iranian migration movement, where Turkey is a transit country. However, due to the changing immigration policies of the United Nations and other countries, Iranian immigrants could not go to third countries and were left in limbo in Denizli. On the other hand, recent migrations also take place with the intention of settling in Turkey. The chaotic situation in question brought along a process of social cohesion in Denizli, sheltering for many years and creating a subpopulation in the city. This study aims to reveal the social capital and relationship networks of Iranian refugees, who sheltered in Denizli and formed a sub-population with heterogeneous contents, during the pre-migration, migration process and post-migration social cohesion processes. For this purpose, qualitative research method was used, and data were collected through in-depth interviews with 14 Iranians, who were reached through snowball sampling in total, through a semi-structured interview form. In the results of working; the existence of differences in social capital and relationship networks of Iranians who migrated to Denizli many years ago and Iranians who migrated recently has been determined and it has been revealed that these differences affect the social adaptation process.